On Sundays, 10.30am, at RELC Level 6, Room 601.
Please contact Bro Jose Lagapa: 81853623 anytime.
Mahal na mga Kapatid at Kaibigan,
Welcome po sa Filipino Worship Service!
Ang nasa ibaba ay isang salin sa artikulo ng ating Pastor, The Rev Dr Jeffrey Khoo. Ito ay inilathala sa True Life BPC Weekly noong 23 June 2024. Patuloy tayong mananalangin na ang Panginoon ng aanihin ay tatawag ng mga manggagawa mula sa Pilipinas at sanayin dito sa FEBC para sa kaniyang aanihin.
Ang Ebanghelyo ni Jesus Cristo ay ang pangunahing tema ng Sulat ni Pablo sa mga taga Roma. Ang Sulat ni Pablo sa mga taga-Roma ay maaari ding tawaging “ang Ebanghelyo ayon kay San Pablo”. Ang pangunahing teksto ay matatagpuan sa Roma 1:16–17 kung saan sinabi ni Pablo, “Sapagka’t hindi ko ikinahihiya ang ebanghelyo ni Cristo: sapagka’t ito ang kapangyarihan ng Diyos sa kaligtasan sa bawa’t isa na sumasampalataya; una ay sa Judio, at gayon din sa Griyego. Sapagka’t sa ganito ang katuwiran ng Diyos ay inihayag mula sa pananampalataya: gaya ng nasusulat, Ang matuwid ay mabubuhay sa pamamagitan ng pananampalataya.”
Sinabi ni Pablo, "Hindi ko ikinahihiya ang Ebanghelyo ni Cristo." Kung babasahin mong mabuti ang sulat na ito, hindi ka mabibigo sa pagkakita ng matinding pagnanasa kung saan isinulat ni Pablo ang liham na ito. Si Pablo ay labis na masigasig tungkol sa Panginoong Jesucristo at sa Kanyang Ebanghelyo. Ang Kanyang pagmamahal kay Cristo at sa Kaniyang Ebanghelyo ay malinaw na nakikita sa mga salitang, “Hindi ko ikinahihiya ang Ebanghelyo ni Cristo.” Ang puso at isipan ni Pablo ay labis na nagpupumilit habang sinisikap niyang iharap at ipagtanggol ang Ebanghelyo ni Cristo sa sulat na ito.
Bakit siya ay naantig? Labis siyang naantig dahil sa personal na tawag na natanggap niya mula sa Panginoon Mismo. Bago ang kanyang pagbabalik-loob, bilang si Saulo na Pariseo, na may malaking kasigasigan ay inusig niya si Cristo at ang Kanyang Simbahan. Ngunit mula nang magbalik-loob siya sa daan ng Damascus, siya ay naging Apostol na si Pablo, at nang may higit na kasigasigan, sa halip na pag-usig kay Cristo, ipinapahayag niya ngayon si Cristo at itinatag ang Kanyang simbahan. Ang Kristiyanismo tulad ng ipinakita ni Pablo ay hindi isang trabaho (na kailangan mong gawin, gusto mo man o hindi, upang maghanapbuhay); hindi rin ito isang propesyon (nagbibigay ng pagkunwaring salita lamang kay Cristo - nagsasabi ng pananampalataya, ngunit hindi nagtataglay ng pananampalataya). Ang Kristiyanismo ay isang bokasyon - isang pagtawag. Ito ay isang bagay na tinutugunan mo hindi lamang ng iyong isip, kundi pati na rin ng iyong puso, maging ang iyong buong pagkatao.
Sa Mga Taga-Roma 1:1-9, wastong sinimulan ni Pablo ang tawag ni Jesus Cristo sa kanyang pagtatangka na iharap at ipagtanggol ang Ebanghelyo ni Cristo. Tinatawag ng Diyos ang mga makasalanan sa Kanyang kaharian sa pamamagitan ng Kanyang Ebanghelyo. Kapag tinawag tayo ni Cristo sa Kanyang Ebanghelyo, paano tayo dapat tumugon? Sinabi dito ni Pablo na dapat tayong tumugon sa dalawang paraan na ito: Dapat tayong tumugon sa tawag ni Cristo (1) sa pamamagitan ng paniniwala sa Ebanghelyo ni Cristo at (2) sa pamamagitan ng pangangaral ng Ebanghelyo ni Cristo.
Upang Maniwala sa Ebanghelyo ni Cristo
Ipinakilala ni Pablo sa unang talata ang kanyang sarili bilang “isang lingkod (o isang alipin) ni Jesucristo, na tinawag upang maging apostol, na ibinukod sa ebanghelyo ng Diyos.” Ano itong “ebanghelyo ng Diyos”? Tinukoy ni Pablo kung ano ang Ebanghelyo ng Diyos sa susunod na tatlong talata.
Una, ang Ebanghelyo ay tinukoy bilang isang pangako (Rom 1:2). Sinabi ni Pablo na ang Ebanghelyo ng Diyos ay ang “ipinangako niya noong una sa pamamagitan ng kaniyang mga propeta sa banal na mga kasulatan.” Ito ay hindi isang ideya na nagmula sa tao. Ito ay isang Plano na direktang nagmula sa Diyos na matatagpuan sa Banal na Kasulatan. Ang Ebanghelyo ay hindi likha ng tao, ngunit banal na pamamagitan. Nang ang unang tao - si Adan - ay nabigo sa pagsubok sa Halamanan ng Eden, at inilubog ang buong sangkatauhan sa kailaliman ng makasalanang kasamaan at katiwalian, ang Diyos ay namagitan at nangako ng isang Tagapagligtas sa Kaniyang mga tao mula sa kasalanan.
Ang Diyos ang unang Ebanghelista. Siya ang unang nangaral ng Ebanghelyo sa Genesis 3:15, “At papag-aalitin ko ikaw at ang babae, at ang iyong binhi at ang kaniyang binhi: ito ang dudurog ng iyong ulo, at ikaw ang dudurog ng kaniyang sakong.” Ito ang Unang Ebanghelyo - ang pangako na ang binhi ng isang babae - ang isinilang na Birheng Anak ng Diyos - ay dudurog sa ulo ng ahas (si Satanas at lahat ng kinakatawan niya), sa pamamagitan ng Kanyang kamatayan sa krus. Hindi lamang ang Genesis 3:15, mayroong hindi bababa sa 36 na iba pang direktang propesiya sa Lumang Tipan (hindi binibilang ang lahat ng pagkakatulad, alusyon, o mga uri ni Cristo) tungkol sa unang pagdating ni Cristo bilang Tagapagligtas. Ang Ebanghelyo ay hindi na bago. Ito ay ipinupropesiya 6000 taon na ang nakalilipas. Ito ay isang bagay na pinaplano na ng Diyos, ipinangako noong una sa Kasulatan, at isinagawa sa kasaysayan sa pagpapakita ni Cristo.
Pangalawa, ang Ebanghelyo ay tinukoy na isang probisyon (Rom 1:3). Ano ang ipinangako ng Diyos na ibibigay sa Lumang Tipan? Nangako ang Diyos ng isang Tagapagligtas sa “Kanyang Anak na si Jesucristo na ating Panginoon, na ginawa sa binhi ni David ayon sa laman.” Dapat tandaan kung paano inilarawan si Jesus Cristo sa talatang ito. Si Cristo ay tinatawag dito na “Kaniyang Anak.” Siya ang walang hanggang Anak ng Diyos Ama. Si Cristo ang ikalawang persona ng Banal na Trinidad. Sa madaling salita, si Cristo ay Diyos Mismo. Siya ay 100% Diyos.
Si Cristo ay mula rin sa “binhi ni David.” Paano si Cristo naging binhi ni David? Pansinin ang salitang "ginawa" dito. Ang pagsasalin ng KJV ng orihinal (genomenou) dito bilang "ginawa" sa halip na "ipinanganak" ay nagpapakita ng teolohiko na katalinuhan at katapatan ng KJV at ng mga tagapagsalin nito. Ang mga ordinaryong tao ay ipinanganak sa mundong ito. Lahat tayo ay may simula sa ating pag-iral. Lahat tayo ay nagsimulang umiral sa panahon ng paglilihi sa sinapupunan ng ating ina. Ngunit si Jesus ay hindi lamang isang tao, Siya rin ang walang hanggang Anak ng Diyos na umiral mula sa nakaraan ng walang hanggan. Umiral na Siya bago pa Siya naging tao. Hindi siya ipinanganak ngunit ginawang tao. Siya ay nagkatawang-tao sa pamamagitan ng kapangyarihan ng Banal na Espiritu sa sinapupunan ng Birheng Maria na siyang mula sa linya ni David. Kaya, si Cristo ay ginawang “laman” (ibig sabihin, Siya ay naging 100% Tao).
Upang mailigtas tayo, si Cristo ay kailangang maging 100% Diyos at 100% Tao - ganap na Diyos at ganap na Tao. Kailangang maging 100% Diyos si Cristo dahil isang ganap na banal na Sakripisyo lamang ang makapagtutubos sa kasalanan. Ang Diyos lamang ang banal. Tanging ang Diyos lamang ang maaaring mag-alay ng Kanyang sarili bilang Sakripisyo para sa ating mga kasalanan. Ngunit ang pagiging Diyos lamang ay hindi sapat. Upang mailigtas tayo, si Cristo ay kailangang maging 100% Tao upang kumatawan sa tao, at maging kanyang Kapalit. Tanging isang Persona na parehong Diyos at Tao ang makapagliligtas sa atin mula sa ating mga kasalanan. Ang Panginoong Jesus Cristo ay isang Diyos/Tao. Kahit na ang Kaniyang pangalan ay naghahayag nito: Ang Kaniyang pagiging tao ay nakikita sa Kaniyang pangalang JESUS na nangangahulugang “Tagapagligtas;’ at ang Kanyang pagka-Diyos ay nakikita sa Kaniyang pangalan na CRISTO na nangangahulugang “Ang Pinahiran.” Kay Cristo, naglaan ang Diyos ng perpektong Sakripisyo para sa ating mga kasalanan.
Ikatlo, ang Ebanghelyo ay tinukoy bilang kapangyarihan (Rom 1:4). Si Jesus ay ipinahayag na “ang Anak ng Diyos na may kapangyarihan, ayon sa espiritu ng kabanalan, sa pamamagitan ng pagkabuhay na muli mula sa mga patay.” Iniligtas tayo ni Jesus sa pamamagitan ng Kanyang perpektong buhay sa lupa, “ayon sa espiritu ng kabanalan.” Ang “espiritu ng kabanalan” dito ay hindi tumutukoy sa Banal na Espiritu. Muli, isinalin ng KJV ang salitang "espiritu" (spirit) dito nang tumpak sa isang maliit na "s." Kapag ito ay malinaw na tumutukoy sa Banal na Espiritu, ang termino ay karaniwang makikita na may malaking titik na "S" (tulad ng sa Roma 8). Dito ang "espiritu" ay tumutukoy sa mahalagang katangian ni Jesus ng kabanalan at kadalisayan. Sa kabanalan, namuhay Siya ng perpektong buhay sa lupa; tinupad niya ang lahat ng katuwiran; iningatan niya nang lubusan ang bawat tuldok at kudlit ng Kautusan upang magkamit ng katuwiran para sa atin.
Hindi lamang kailangang sundin ni Jesus Cristo ang Kautusan, kailangan Niyang mamatay sa krus, ibuhos ang Kanyang mahalagang dugo para sa kapatawaran ng mga kasalanan. At hindi iyon ang katapusan ng kwento. Kung iyon lang ang ginawa ni Cristo - namatay para sa atin at wala na, ito ay masamang balita at hindi mabuting balita. Dapat siyang mabuhay mula sa mga patay. Sinabi ni Pablo, “Kung si Cristo ay hindi ibinangon, sa gayon ang aming pangangaral ay walang kabuluhan, at ang inyong pananampalataya rin ay walang kabuluhan,… kayo ay nasa inyong mga kasalanan pa” (1 Cor 15:14,17). Purihin ang Panginoon, Siya ay tunay na nabuhay (Mateo 28:6, Marcos 16:6, Lucas 24:6)! Iniligtas tayo ni Jesus sa pamamagitan ng Kanyang buhay, Kanyang kamatayan, at Kanyang muling pagkabuhay. Sinabi ni Jesus, “Ako ang pagkabuhay na muli, at ang buhay: ang siya na nanampalataya sa akin, bagama’t siya ay patay na, gayunman siya ay mabubuhay: At ang sinuman ang nabubuhay at nananampalataya sa akin ay hindi kailanman mamamatay. Sinasampalatayanan mo ba ito?" (Juan 11:25–26).
1 Goldhill Plaza, #03-35, S(308899) admin@truelifebpc.org.sg 6254 1287
© 2024 True Life Bible-Presbyterian Church