Back to 2023 Filipino Worship Service Weekly List

True Life Bible-Presbyterian Church
FILIPINO WORSHIP SERVICE

On Sundays, 10.30am, at RELC Level 6, Room 605.
Please contact Bro Jose Lagapa: 81853623 anytime.


Dear Brethren and Friends,

Welcome to the Filipino Worship Service!

We all have our share of trials and testing in this world. Spurgeon wrote: “God’s people have their trials. It was never designed by God, when He chose His people, that they should be an untried people. They were chosen in the furnace of affliction; they were never chosen to worldly peace and earthly joy…Trials are a part of our lot; they were predestinated for us in Christ’s last legacy. So surely as the stars are fashioned by His hands, and their orbits fixed by Him, so surely are our trial allotted to us: He as ordained their season and their place, their intensity and the effect they shall have upon us. Good men must never expect to escape troubles; if they do, they will be disappointed, for none of their predecessors have been without them. Mark the patience of Job; remember Abraham, for he had his trials, and by his faith under them, he became the “Father of the faithful”… But although tribulation is thus the path of God’s children, they have the comfort of knowing that their Master has traversed it before them, they have His presence and sympathy to cheer them, His grace to support them, and His example to teach them how to endure; and when they reach “the Kingdom” it will be more than make amends for the ‘much tribulation’ through which they passed to enter it.” (Morning and Evening, CH Spurgeon, p 136).

Let us continue to pray for the Filipino ministries here in Singapore and in the Philippines. Trials and testing may come but Jesus said, “…be of good cheer; I have overcome the world.” (John 16:33). Please read the article below from Pastor, translated into Tagalog, and be greatly encouraged. —JTGL

ANG KRISTIYANO AT ANG MGA PAGSUBOK SA KANYANG PANANAMPALATAYA
(THE CHRISTIAN AND THE TESTING OF HIS FAITH, TLBPC Weekly,
26 Feb 2023,Vol XX, No. 23)

Pastor, The Rev Dr Jeffrey Khoo

“Mga kapatid ko, ibilang ito nang buong kagalakan kapag kayo ay nahuhulog sa iba’t ibang mga tukso” (James 1:2). Sumulat si Apostol Santiago sa kanyang "mga kapatid", ibig sabihin, mga kapwa Kristiyano (1 Cor 5:11, 7:15, Gal 1:19, Col 1:1). Hinikayat ni Apostol James (or Santiago) ang kanyang mga mambabasa nang napakalakas sa pamamagitan ng isang pautos, "ibilang" o "isaalang-alang," "ituring". Inuutusan niya silang maging laging masaya.

Ang mga mananampalataya ay dapat isaalang-alang na ito ay purong kagalakan sa tuwing sila ay mahulog sa iba't ibang mga tukso. Ang salitang “tukso” ay ginamit ni Apostol James sa dalawang paraan: (1) ang mga pagsubok na nagpapahirap sa isang Kristiyano mula sa labas (James 1:2–12), at (2) ang pag-uudyok at pagnanais na magkasala ay ang nagpapahirap sa isang Kristiyano mula sa sa loob (James 1:13–15). Ang mga tukso o mga pagsubok ng unang uri na ipinadala ng Diyos ay upang gawing perpekto o maging sakdal ang pananampalataya ng mga Kristiyano, kaya't ito ang dahilan ng kagalakan. Ngunit ang tukso ng pangalawang uri, ibig sabihin ay ang matinding pagnanais na magkasala, ay hindi matatagpuan sa Diyos ang pinagmulan nito kundi ang makasalanang kalikasan ng masamang puso ng tao (Jer 17:9, Romans 7:14–25).

Ang mga pagsubok at pagdurusa ay maaaring darating sa maraming anyo (halimbawa: pagkakasakit, pangungulila, pag-uusig, kahirapan, natural na kalamidad atbp). Ngunit sa tuwing darating ang gayong pagsubok, dapat nating harapin ito nang may kagalakan. Sa kasong ito, ang mga naniniwalang Judio ay nahaharap sa pag-uusig. Kinailangan nilang tumakas sa Jerusalem dahil sa matinding pag-uusig na naggaling sa kanilang sariling mga kababayan (ibig sabihin, sila ang hindi naniniwalang mga Judio). Ang simbahan sa Jerusalem ay dumanas ng hindi bababa sa limang pag-uusig gaya ng nakatala sa Ang Mga Gawa 4:1–22, 5:17–42, 6:8–15, 8:1–3, 12:1–4. Kahit na sa mga ganoong sitwasyon, sabi ni James, “Ibilang mo ang lahat (o dalisay) na kagalakan.” "Ang mga kabiguan ng tao ay mga paghirang ng Diyos."

May layunin ang mga pagsubok na dumating sa buhay. “Nalalaman ito, na ang pagsubok sa inyong pananampalataya ay gumagawa ng katiyagaan.” (James 1:3). Ang mga inuusig na mananampalataya ay marahil ay labis na nanlumo kung bakit pa kailangan nilang dumaan sa napakaraming kahirapan. Hinihikayat sila ni Apostol James dito na simulan ang pagkikilala at pag-uunawa na may banal na dahilan o layunin ang gayong mga pagdurusa sa kanilang buhay.

Inilalagay ng Diyos ang pananampalataya ng mga Kristiyano sa pagsubok. Ang pananampalatayang binabanggit dito ay tumutukoy sa pananampalataya galing sa sarili (ito ang paniniwala at pagtitiwala sa Panginoong Jesukristo para sa kaligtasan). Ang Sulat ni James una sa lahat ay isang Sulat ng pananampalataya. Ang pananampalataya ay binabanggit bago ang mga gawa. Walang mga gawa kung walang pananampalataya. Dapat laging unahin ang pananampalataya. Ang tunay na pananampalataya ay magbubunga ng mabubuting gawa. “Sapagka't kung paanong ang katawan na walang espiritu ay patay, gayon din ang pananampalataya na walang mga gawa ay patay din.” (James 2:26).

Ang "pagsusubok" ay ginagawa upang matiyak ang pagiging totoo ng isang bagay sa pamamagitan ng masusing pagsubok. Bilang halimbawa, ang isang mag-aaral sa unibersidad ay kinakailangang sumailalim sa isang serye ng mga pagsusulit at eksaminasyon upang matiyak kung gaano siya natutuhan at kung gaano siya nagsumikap. Kapag nakapasa ang estudyante sa mga pagsusulit, tatanggap siya ng diploma na nagpapatunay sa kanyang kaalaman at kakayahan. Gayon din ang kaso ng isang Kristiyano. Ang isang paraan ng pagpapatunay ng Diyos sa pagiging totoo ng kanyang pananampalataya ay ang pagharap sa kanya sa sunud-sunod na pagsubok. Magpapatuloy ba siya sa paniniwala o tatalikuran niya ang pananampalataya?

Ang pagsubok sa pananampalataya ng isang tao ay nagbubunga ng "pasensya" o "katatagan ng loob" (hupomone). Ang salitang hupomone ay nagpapahiwatig ng katatagan ng loob, ang "kakayahang magpatuloy na tiisin sa ilalim ng mahihirap na kalagayan". Binubuo ito ng dalawang salita, ang pang-ukol na hupo na nangangahulugang "sa ilalim," at meno, "nananatili." Ito ay naglalarawan ng kapasidad na manatili sa ilalim ng presyur nang walang pagkabasag. Ito ay isang "never say die" na saloobin. Ang isang taong may ganitong pagtitiis ay hindi madaling sumuko kahit sa ilalim ng labis na pagsubok na mga pangyayari (halimbawa ay si Job).

Ngunit hayaan ang katiyagaan ay magkaroon ng kaniyang sakdal na gawa” (Santiago 1:4a). Ang kakayahang magtiis ay hindi isang magdamag na tagumpay; ito ay nagsasangkot at nangangailangan ng oras. Ang salitang "perpekto" ay nagsasalita ng isang proseso ng pagsakdal, isang unti-unti at patuloy na pag-unlad tungo sa espirituwal na kapanahunan upang “kayo ay maging sakdal at ganap, nagkukulang sa walang anuman.” (James 1:4b). Ang isa ay perpekto (ibig sabihin, hindi nahuhuli sa anumang punto) kapag siya ay matiyaga at mapagpasensya. Ang salitang "buong" ay tumutukoy sa kabuuan, na may espesyal na diin sa tao sa kabuuan sa mga tuntunin ng kanyang mental, emosyonal, pisikal, at espirituwal na kalagayan. Sa lahat ng mga lugar na ito, hindi siya dapat matagpuang kulang.

Ang dahilan ng mga pagsubok ay upang madagdagan ang tibay ng Kristiyano upang matiis ang mga paghihirap. Ang kakayahang magtiis ay humuhubog sa katangiang Kristiyano at magpapalaki sa isang tao kay Kristo.

1 Goldhill Plaza, #03-35, S(308899)
admin@truelifebpc.org.sg
6254 1287

© 2024 True Life Bible-Presbyterian Church